Wsłuchuję się
w opowieści wiatru
wygrywającego
figlarne melodie
w gałęziach drzew
rudozłoty dywan
utkany z liści jesiennych
tłumi moje kroki
czarny kot przysiadł na ławce
wygrzewa się
w ostatnich promieniach słońca
na spokojnej tafli jeziora
para zakochanych łabędzi
zatacza wodne kręgi
cisza wokół
złota jesień przyszła

Rodzą się niekiedy
w głowie
sformułowania lekkie
jak barwne motyle
i same
falami na papier spływają
klimat tworząc niepowtarzalny
finezja
i piękne słowa
subtelnie
strumieniem czasem płyną
wierszem się stając

Przychodził zziębnięty
siadał przy stole
uśmiech rozjaśniał
sieć zmarszczek
na jego łagodnej twarzy
spracowaną dłonią wsypywał
cukier do gorącej herbaty
pił siorbiąc gorący napar
delektował się
słodko cierpkim smakiem
teraz
pozostał po Nim
tylko fajansowy kubek
i miejsce przy stole

Ślęcząc przy lampie naftowej
czytywała nam Sienkiewicza
mickiewiczowska epopeja
była obowiązkową lekturą
dziergała na drutach wełniane szaliki
i darła pierze
w zimowe wieczory
uczyła nas pacierza
i śpiewała najpiękniej na świecie
ludowe pieśni
okulary grube jak dno butelki
pozostały po Niej
w szufladzie mojego biurka