Nie wiesz
jak żyć spokojnie
poczucie winy
codziennie
drąży twoje trzewia
miażdży zmysły
i rani duszę
jak muzyka absurdalna
gwałtownie grana
powiększana echem
ciemnego lasu
jak organowe taccata
fugi d-moll Bacha
poczucie winy
stanie się gorszą karą
dla ciebie
niż powolne odchodzenie
w nieznane nikomu
galaktyki
ty wciąż nie rozumiesz
czym może być przebaczenie

Zbyt wiele zgiełku
pośpiechu
biegania
jazgot w naszych myślach
niepotrzebne mijanie
i przemijanie
istotę istnienia
pojmuję w ciszy
otulona miłością
obietnicą
i światłem
słów nie potrzebuję
jestem silna
i bezpieczna
nieuchronność zdarzeń
otulam
mgłą ciszy
od której wszystko się zaczyna