Słucham
cudzych opowieści
przed oczami
ludzie
zdarzenia
pejzaże
czuję pory roku
zmienność barw
i nastrojów
smakuję życie
książka
o własnym zapachu
zniszczona i stara
jak mała szczelina
sącząca światło
jak pukanie z zaświatów
jak chłodny nagrobny kamień
ma jeszcze wiele
do powiedzenia

Świt wybuchł czerwienią
wschodzącego słońca
niebo zapłonęło
dla ciebie
i dla mnie
jednako
zasypiam bezpiecznie
na twoim ramieniu
cień uśmiechu
na twarzy
błędny ognik
naszego szczęścia
nie chcę pędzić
zdobywać świata
jestem zaledwie
małym trybikiem
w niezmierzonej machinie
pędzącego czasu
teraz tylko cisza
pachnąca spokojem
marzeń spełnionych
i my
płynący z nurtem
mijających chwil życia

Mój stary dom
skrył się już
za horyzontem myśli
i marzeń nieposkromionych
zamykam oczy
chcę wyraźniej słyszeć
ciszę
która go otacza
szelest wyschniętych traw
szum liści czarnego bzu
i drzew owocowych
w starym sadzie
buczenie pszczół
nocne granie świerszczy
zapach maciejki
i bzów kwitnących w maju
przywołane wspomnienia
mojego dzieciństwa
uczucie nierealności
fatamorgana

Zszyć rozprute
i uprać brudne
zjeść kolację świtem
podobnym
do zmierzchu

nierealne postacie
z przeszłości
przychodzą niespodziewanie
w szarym blasku ektoplazmy
pomiędzy nocą
a dniem następnym

czasem wszystko
co niepewne
i niedopowiedziane
szalę życia przeważa

wikipedia – Ektoplazma jest to popularna nazwa bio-energii wydzielanej przez organizmy. Nie ma jednak potwierdzenia, że ektoplazma istnieje.