Nie chcę pozostawać
zniewolona
przez zegary
i ciągle
odmierzany czas
chcę wreszcie żyć
w zgodzie z naturą
rytm mojej egzystencji
niech wyznaczają
wschody i zachody słońca
pory roku
chłody i deszcze
upały i słoneczne lata
dojrzewające zboża
i natura
u źródeł życia
nie chcę strachu
że nie zdążę
że zapomnę
że kogoś zawiodę
pędzimy donikąd
zapominając o istocie istnienia
czymże jest przemijanie
wobec wszechświata
i nieskończoności

Ostatnia gwiazda
dawno zgasła już
idę pustą ciemną ulicą
bezkarnie pada deszcz
rzęsisty zimny
spływa po twarzy
łączy się ze łzami
i smutkiem moim
wykrzyczeć chcę
głośno
mój wielki strach
ból i cierpienie
moją samotność
może usłyszysz mnie
zawrócisz
zrozumiesz
dlaczego modlę się
za tych
którzy mnie przeklinają
dlaczego błogosławię
nienawidzących
dlaczego sięgać chcę
dłońmi
do aniołów dwuskrzydłych
powiem ci dlaczego
zechciej tylko wysłuchać mnie

Obejmij mnie
czas na milongę
dusze nasze
w objęciach tanga są
ciała płoną
niespokojnie drżą
ogniste cortiny
między tandami
morze zmysłów
i ten rytm
czar
na dwa
na trzy
ten szum serc
niepokorny
tajemnica
naszych splecionych rąk
wirujemy w tańcu
tylko my
bliscy sobie
wpatrzeni
zasłuchani
oddani
zagadka zmysłów
dusz i serc
tango

Nie chcę pozostawać
zniewolona
przez zegary
i ciągle
odmierzany czas
chcę wreszcie żyć
w zgodzie z naturą
rytm mojej egzystencji
niech wyznaczają
wschody i zachody słońca
pory roku
chłody i deszcze
upały i słoneczne lata
dojrzewające zboża
i natura
u źródeł życia
nie chcę strachu
że nie zdążę
że zapomnę
że kogoś zawiodę
pędzimy donikąd
zapominając o istocie istnienia
czymże jest przemijanie
wobec wszechświata
i nieskończoności

Ostatnia gwiazda
dawno zgasła już
idę pustą ciemną ulicą
bezkarnie pada deszcz
rzęsisty zimny
spływa po twarzy
łączy się ze łzami
i smutkiem moim
wykrzyczeć chcę
głośno
mój wielki strach
ból i cierpienie
moją samotność
może usłyszysz mnie
zawrócisz
zrozumiesz
dlaczego modlę się
za tych
którzy mnie przeklinają
dlaczego błogosławię
nienawidzących
dlaczego sięgać chcę
dłońmi
do aniołów dwuskrzydłych
powiem ci dlaczego
zechciej tylko wysłuchać mnie

Obejmij mnie
czas na milongę
dusze nasze
w objęciach tanga są
ciała płoną
niespokojnie drżą
ogniste cortiny
między tandami
morze zmysłów
i ten rytm
czar
na dwa
na trzy
ten szum serc
niepokorny
tajemnica
naszych splecionych rąk
wirujemy w tańcu
tylko my
bliscy sobie
wpatrzeni
zasłuchani
oddani
zagadka zmysłów
dusz i serc
tango

Świat płacze
deszczem wiosennym
krople złudzeń
i marzeń niespełnionych
płyną wraz ze łzami
po mojej twarzy
całujesz te łzy
smakujesz krople deszczu
szepcząc słowa pocieszenia
spłoszone uczucia
jak bańki mydlane
spływają w zapomnienie
tylko rozmoknięta ziemia
pachnie wiosną
i deszczem
tak zwyczajnie
nie dostrzegając łez
i mojego cierpienia

Metafora
zamglone obrazy
pytania bez odpowiedzi
bieg donikąd
strach
ucieczka
i łzy
ciągły nieprzemijający
uporczywy ból
egzystencjonalna prawda
błąkam się
błądzę
szukam po omacku
jednak jeszcze żyję

Czas rozmywa wspomnienia
oddala obrazy
zdarzenia i słowa
bezlitosna pustka
panoszy się wszędzie
zaledwie kilka liter wyrytych
na korze dębu starego
pozostało po tobie
garść zasuszonych płatków róży
w pośpiechu zerwanych
z ulicznego klombu
przypomina dni minione
wspomnienia uciekają
z pamięci mojej
uchylonym oknem wyobraźni
szybują z wiatrem w obłoki
ku słońcu i gwiazdom
by wrócić
raz jeszcze
szelestem strof wierszy
w zeszycie starym zapisanych