Potrzeba mi
ramion twoich zamkniętych
osłony przed zimnem
wiejącym
w przestrzeni świata mojego
zabierz duszę moją
i moje ciało
do uśpionego nieba
ogrzej
promieniami słońc naszych
nie pozwól
bym oprawiona w ból
samotna
zastygła w obojętności
wszechmocnej nocy
smagana przez wiatr
milczę głucho
kołysząc się w takt
melodii gwiazd spadających
pustych skrzydeł ramion twoich

Ściany domu rodzinnego
z marzeń ustrojone
płomieniami słońc osnute
zapachem bzów i macierzanki
nasączone
gwarem dziecięcych głosów
przepełnione
ściany domu
z miłością tlącą się
w jego w zakamarkach
błyszczące radością i spokojem
stworzone z błękitów nieba
karmione nieustannie
ziarnem dobroci ludzkiej
odeszło życie które dom stworzyło
wszechobecna pustka pozostała
ściany milczą głucho